Ne zaman uzun uzun birşeyi düşünsem, önüme çıkıyor. Hoşuma gidiyor tabii çoğu zaman; ama aklımı da karıştırıyor. Birşey düşünüyorsun, hem de olmayan birşeyi, kafanda canlandırıyorsun, pat diye olmayan şey olsaydı nasıl olurdu görüveriyorsun. Tesadüf diye birşey yok diyorum ya devamlı, bunun tesadüf olmadığını biliyorum da ne olduğunu bilmiyorum...
Uzun bir yolculuktan sonra evimde, kafamda biriktirdiğim bir sürü yazımla miskin miskin oturmak istedi canım bugün. Ama kalkıp deniz'e gittim. Özlediğim kokusunu içime çektim doya doya, boş boş bakan yeşil gözlerindeki her harekete bir mana verdim kendimce, öptüm, konuştum, hasret giderdim, yorgunluğumu ve miskinliğimi attım...
Yazacaklarım var çok ama uzun ve yoğun bir hafta var önümde; yarın bir haftaya başlayayım, yazılarıma da başlayacağım...
Deniz nası büyümüştür kısacık zamanda.
YanıtlaSilYakında dolu dolu bakmaya hatta gülmeye başlar ki o zaman delirirsin :) çok komik oluyorlar
O dediğin bana da son zamanlarda fazlasıyla oluyor. Hep kendi kendime iyi bir şeyler düşüneyim de olsun diyorum ama bence ben düşündüm ve oldu değil de olacağı hissetmek başımıza gelen şey. En azından benimki öyle.
YanıtlaSil