Dün gece saat 22:22 ve uzun zamandan sonra ilk defa "
geconti beni düşünüyor " diye geçiyorum aklımdan, sonra acaba hiç merak etmiştir,arayıp bir şekilde herşey yolunda mı diye soracak mı diye merak etmekten ve beklentiye girmekten alıkoyamıyorum kendimi...sonrasında,güya uykuya dalmamı sağlaması gerekirken tamamen uykumu kaçıran binbir senaryo kuruyorum kafamdan...saat 04.00 ve hala uyuyamıyorum...
Sabah uyandığımda ise ,uykusuzluğun yorgunluğu ve ofiste bekleyen müşterilere geç kalmış olmanın verdiği telaş ile, gece düşünülen hiçbir şey aklımda yok...O yok,beklenti yok,merak yok...
Bu sabah saat 11.11 ve skype'de kırmızı bir ışık beliyor ve listemde artık olmamasına rağmen karşıma o çıkıyor;
- Benim ile konuşmanın hoşuna gitmediğini biliyorum ama dün gece haberlerde olanları gördüm ve çok telaşlandım..NASILSIN ? HERŞEY YOLUNDA MI?
İstem dışı yüzümde bir gülümseme beliriyor,garip bir şekilde içim rahatlıyor, hemen sonra onun ile ilgili herşey de olduğu gibi birden heyecanlanıyorum, nasıl bir cevap vermeliyim derken zaman geçiyor ve ;
- Malesef çok korkunç şeyler oldu ama şehrin sadece belirli yerlerini etkiledi..benim olduğum yerde hiçbir şey yok..Telaşlanacak birşey yok,ben iyiyim ama yine de düşündüğün için çok çok teşekkürler...
- Buarada sanırım yine tam olarak ne demek istediğimi anlatamamışım,ben hiçbir zaman senin ile konuşmak istemediğimi söylemedim :)
- Sen beni skype listenden mi sildin ???
Hiç beklemeden , kısacık bir cevap veriyor ;
- Hayır,ben seni asla silmedim !!!
Çok manidar ,çok romatik bir cevap...
Beyinlerinin düşünme,kalplerinin atış hızları bile birbirinden farklı iki insandık biz..Öylesine farklıydık ki biri çok insan olsun,renk olsun derken diğeri az olsun,benim olsun,kimse özelime dokunmasın diyordu..Birisi cesur ve herşeyi göze alırken, diğeri bunun geçici bir heves olabileceği kuşkusunu hiç bırakmıyordu...Birisi hep eleştiriyordu,diğeri hep kendini ifade etmeye ve karşısındakini inandırmaya çalışıyordu...Hayaller farklıydı,yaşamlar farklıydı,sınırlar farklıydı,kendilerini ifade etme şekilleri farklıydı;çok çok çok şey farklıydı...
Ve bu sabah "hayır,ben seni asla silmedim" dediğinde,istediğim gibi bir sonu yaşayamamış olsam da,bunca farklılığımıza ve tüm karşı koymalarına rağmen ,hayatında "gelip geçenlerden " değil de "iz bırakanlardan" olduğumu hissettirdi...
Geconti dediğimde; o karnıma ağrılar sokacak, nefesimi kesecek ve bir sözü ile asla başka bir yerde yaşamam dediğim bu şehirden bile hiç tereddütsüz gidecek kadar, o çok aşık olduğum gururlu,çok yönlü,tutkulu, çekici adam geliyor aklıma...Ve sadece bu yüzden iz bırakanlardan olduğumu düşünmek,kendimi iyi hissettirdi,günümü kurtardı .......
Yine de amoour'a söz verdim; geriye dönüş yok !