Ağırdı , çok ağırdı yaşadığı tecrübe; birgün öğlen yemeği için evine gitti ve bir daha geri dönmedi, 5 gün komada kaldı, uyandığında ise hiçbirşeyin farkına varamadı. Şimdi çok şükür fiziksel olarak iyi olsa da yine de atlamadı bu şoku. Ben sanki ölümün bu kadar eşiğinden dönünce, yaşından büyük yaşadıklarının acısını unutuverir, bunu ikinci bir şans olarak görür ve hayata daha bir sıkı sarılıverir diye düşünmüştüm ama olmadı; daha çok içine kapandı, sesi soluğu kesildi, görünmez biri davranmaya gayret gösterdi.
Ağır geldi yaşadıkları normal olarak ama sonrası daha da ağır geldi, yaptığı işi, yaşadığı yeri, kaza öncesi yaşadıklarını sorgulamaya başladı ve sonunda gitmeye karar verdi.
Rapallo'daki bu son gecemde , çok sevdiğim sara ile son kez Rapallo'da yemek yedik. Roma'ya evine dönmeye, dinlenmeye, ne yapmak istediğini keşfetmeye karar verdi. 18 mart son iş günü ve o tarihe kadar bir daha buraya dönmeyeceğimden benim son akşamımda , buaradaki son yemeğimizi yemek istedi.
Bütün gün teknik şemalar ile uğraştığımdan çok yorgundum ama amour, sara, gallo ve michi ile komik bir yemek yedik. Sara yine sakindi ama yüzü gülüyor ve devamlı Roma'da buluşalım deyip duruyordu. Söz verdim, Mayıs'da bir haftasonu Roma'da buluşacağız diye... Yolun açık, herşey gönlünce olsun sara'cım...
Veeeee amour ne şahane bir kadınsın sen; tam içim buruk, oflaya poflaya bavul yaparken "gitmeee" telefonun ile birden nasıl neşemi yerine getirdin. Nasıl bütün zamanını bana ayırıp, iyi vakit geçirmemi sağladın...Gerçekten canımsın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder