15 Ekim 2009 Perşembe

Şaka Gibi


Son 24 saattir, duruyorum duruyorum, aklıma geldikçe tek tek o ana kadar ne yaptığımı hatırlamaya çalışıyorum, belki aradan kaçmış bir detayı yakalayabilirim ümidi ile...

Loungedan çıktım, hala gate açılmamıştı, kitapçıya uğradım, Coco Chanel'in hayat hikayesini aldım, kasiyer kadın ile iki laf etmek istedim ama çok suratsızdı, üstelemedim. Çok sıra vardı gate önünde, oturdum sevdiğim ayak uzatabildiğin koltuklardan birine ve uçağa binme öncesi rituelimi gerçekleştirdim.Önce annemi, sonra d.p.s' i, sonra rey i aradım, ben uçağa biniyorum diye..Arkasından son komik mesajımı attım ve telefonları kapatıp, çantama koydum..
Sonra uçağa binmek üzere kapıya geldim, görevli pasaportumu ve boarding passımı alıp kontrol etti, geri verdi.Körüğe girdim, gazete aldım, benimle aynı anda uzanan biri ile gazete sohbeti yaptım, içimden hep tekrarladığım sözlerim ile uçağın kapısına dokunup, adımımı içeri attım. Ve o anda pasaport hala elimde, şimdi bile öyle hatırlıyorum...
Uçak kalabalık, sıcak, havasız..Ama bu uçaklara güven olmaz, yukarıdan bir battaniye, bir yastık kapıp yerime yürüdüm. O noktada pasaportu artık hatırlamıyorum..Oturdum ve bir daha yerimden hiç kalkmadım.
İnişe yarım saat kala, grip için alınan önlem formunu doldurmak için kucağımdaki çantamdan pasaportumu aradım ve bulamadım. Pasaport yoktu...Hala da yok..

Heryer arandı, uçak boşaldı arandı, ben indim temizlikçiler girdi arandı, Malpensa Havaalanı arandı ve benim pasaport bulunamadı. Sanki yer yarıldı içine girdi, sanki buhar olup uçtu, benim pasaport kayboldu...

Korkmadım, sinirlenmedim, ülkeye girişim 2 saatten fazla zamanımı aldı, sabırsızlanmadım ama şok oldum... O kadar eminim ki uçağa pasaport elimde girdiğimden, bu iş nasıl oldu hiç anlamadım.

Her şerde bir hayır vardır, tesadüf diye birşey yoktur ve mutlaka mantıklı bir sebebi vardır ama nasıl oldu ? Hangi ara oldu ? 

Şimdi sil baştan uğraşma dönemi..Yeni pasaport çıkar, tek tek vizelere yeniden başvur, özel durum olduğu için hepsine şahsen gitmek zorunda kal, uğraş babam uğraş yani...

Buhar oldu uçtu pasaport, çok acayip bir hikaye, şaka gibi yemin ederim....
Belli ki benim bir süre buralarda olmam ve bir yerlere gitmemem gerekiyor da istediğim zaman hareket edemeyecek hissi veren ve beni kısıtlayan bu durum bünyeye birazcık sıkıntı verdi...

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder